De mensen van Echelon

Het bestuur van Stichting Echelon kent een voorzitter, secretaris, penningmeester en leden. De huidige samenstelling van het bestuur is:

Jos van Remundt – voorzitter a.i.
Hij heeft brede ervaring in het begeleiden en adviseren van besturen, directies, leerkrachten, ouders en studenten. Hij is auteur of medeauteur van de vele boeken en lesmethoden over levensbeschouwelijke communicatie, levensvragen, identiteit die Echelon publiceerde. Hij geeft regelmatig les op verzoek aan basisschoolleerlingen, aan studenten (Hogeschool Saxion Deventer, Hogeschool Karel de Grote Antwerpen). Verder organiseert hij excursies of studiereizen naar de steden zoals Enschede, Deventer, Amersfoort, Amsterdam, Antwerpen, Rome.

Jan Hendriksen – penningmeester
Hij was gedurende een belangrijk deel van zijn werkzame leven in dienst van een multinationaal bedrijf als aanvankelijk financieel controller en uiteindelijk als financieel directeur
Na zijn pensioen volgde hij de studie “Religie en Levensbeschouwing” aan de Vrije Universiteit en kwam daar in 2012 in contact met de Stichting Echelon waar hij sinds september van dat jaar een bestuursfunctie bekleedt als penningmeester. Na al die jaren zou hij deze functie binnen niet al te lange tijd graag willen overdragen aan een ander met een financiële en boekhoudkundige achtergrond en die belangstelling heeft voor het gedachtengoed van de Stichting Echelon.

• Vacant – secretaris
• Vacant – coördinatie professionalisering
• Vacant – algemeen bestuurslid

In het jaarverslag worden diverse ontwikkelingen uit het voorbije jaren toegelicht. Voor 2020 en verder zijn de belangrijkste doelen: het door ontwikkelen van de website, uitgave in het voorjaar van een nieuwe boek, het ontwikkelen van diensten voor onderwijs en andere instellingen en de verdere professionalisering van Stichting Echelon.

Wil jij een nieuwe uitdaging als bestuurslid bij Echelon? Je krijgt veel mogelijkheden om je verder te ontwikkelen? Wij nodigen je uit om te reageren op vactures

Bij het aantrekken van de teamleden van Echelon, is bewust gekozen voor personen met een opleiding en ervaring in de pedagogiek, didactiek, levensbeschouwelijke communicatie en die daarnaast gespecialiseerd zijn in menswetenschappen, theologie / religiewetenschappen.

Sytske Blaauw is in haar werkzame leven van vele markten thuis. Verzekeringen, onderwijs, eindredactie op verschillende boeken, voorlichting geven, levensbeschouwelijke communicatie, post bezorgen, alles wat op haar pad komt. Ook in haar privé leven vindt ze het leuk om met van alles bezig te zijn. Niet één ding is het leukst of het best. In alles zit waarde. Overal kan je wat van leren. Van ieder mens die je ontmoet kan je iets meenemen. Een mens wordt gevormd door alle ervaringen in zijn of haar leven. Een kind staat aan het begin van deze vorming. Ik vind het onze taak om kinderen zo breed mogelijk te laten kennismaken met alles wat de wereld ons te bieden heeft. Zeker op het gebied van levensbeschouwing. Juist door breed kennis te nemen van alle verschillen, meningen, overtuigingen, kunnen kinderen leren wat voor hen zelf van belang is en zo hun eigen plekje vinden in deze wereld.

Marleen Boon-Jansen is met Jos van Remundt auteur van het in 2015 verschenen boek ‘Geestelijke stromingen geven’ (Echelon/Van Gorcum) en werkt mee aan de implementatie van dat vak in het primair onderwijs. Ze is gastdocent aan een pabo en begeleider van bezinningsweekenden. Haar werkzame leven begon in de paramedische zorg, waarna zij enige jaren als leerkracht in het primair onderwijs heeft gewerkt. Nu is zij als GVO docent verbonden aan meerdere openbare basisscholen.
Marleen zegt dat onze samenleving zich kenmerkt zich door een grote verscheidenheid aan levensbeschouwingen, denkers en meningen. Maar waar zijn deze meningen op gebaseerd en wat houden die levensbeschouwingen in? Ik zie het als mijn taak om leerlingen mee te nemen op ontdekkingstocht. Hen kennis te laten maken met verschillende levensbeschouwingen, ze te laten nadenken over hun eigen achtergrond. Dit doe ik door ze kennis te laten vergaren, maar ook door hen te laten verwonderen, voelen, proeven en ervaren, met als doel hen inzicht te geven. Inzicht in hun eigen achtergrond en in de wereld om hen heen. Om de leerlingen zo bagage mee te geven voor de verdere ontwikkeling van hun eigen identiteit. Deze manier van werken, dit inzicht, is ook onderdeel van de studiedagen/nascholing die ik verzorg voor (vak)leerkrachten.

Ik ben een actieve en maatschappelijk bewuste vrouw die vanuit mijn eigen levenservaring en een maatschappelijk betrokkenheid een grote affiniteit hebt ontwikkeld voor de positieverbetering van jongeren/mannen en vrouwen/moeders in het bijzonder.
Mijn roots liggen in de gezondheidszorg, omdat ik meer voor de mensen wilde betekenen ben ik de opleiding maatschappelijk werk en dienstverlening gaan doen. Na een aantal jaar als maatschappelijk werkster te hebben gewerkt ben ik mij gaan verdiepen in het veranderen van het beleid, dit had ik gedaan als beleidsadviseur emancipatie. Tevens ben ik gastdocent aan een pabo.
Mijn rol tijdens de training zal in dit geheel vooral in de vorm van het zand tussen de stenen zijn, om de aanwezige gaten voor een groot deel te dichten, zowel aan de kant van professionals als aan de kant van leerkrachten. Als adviseur/coach/ondersteuner zal ik mijn kennis en inzichten over huisbezoeken en de islam overdragen aan (groepen) leerkrachten en andere professionals.

Meer informatie over ‘Training huisbezoek’

Kirsten Smit werkt in het bedrijfsleven en geeft daar onder andere trainingen. Ook is zij leerkracht primair onderwijs en begeleider van bezinningsweekenden. Ze coördineerde het hoofdstuk ‘Vertel je verhaal’ in het boek ‘Verhalen die ertoe doen’ (Echelon/Eburon) en gaf workshops bij de presentatie van dit boek.

Een studiedag met Kirsten en Marleen
De studiedag die met een misverstand begon. We parkeren bij de school. Licht gespannen, goed voorbereid maar nog wel wat slaperig dankzij een doorwaakte nacht in een naburig gelegen hotel; het lot van een trainer die van ver komt. We grabbelen alle rekwisieten uit de achterbak, gooien de klep dicht en kijken elkaar aan. ‘Gaan.’

Elke school een andere voordeur, elke school een ander team. Wie ontmoeten we vandaag? Welke uitspraken blijven ons bij? Wat vinden ze van ons? Bij de deur worden we opgewacht door een teamlid. ‘Ah.. de dames van de catechesedag, kom binnen ..’ Bliksemsnel vliegt er door ons hoofd wat er misgegaan kan zijn in het intakegesprek. We hebben toch niet beloofd als catecheet te komen? Terugdenkend kunnen we dat ons niet herinneren. De directeur heeft van het overkoepelend bestuur de opdracht gekregen met het team een studiedag te houden over identiteit. Daarin graag ook aandacht voor Bijbel en gebed, verkondigde hij de opdracht aan ons. Daar hebben we ons aan gehouden. Oké, toegegeven, voor een deel, want de dag is zoveel breder opgezet.

Wij waren tot vijf minuten geleden best tevreden, maar nu kijken we elkaar met lichte paniek aan. Wekenlange zorgvuldige voorbereiding neemt de vorm aan van een leeggelopen ballon. Hoe kan dit? De paniek zakt wat als we hartelijk welkom worden geheten door de directeur. Eentje met een duidelijke mening: de school is van de richting X, dus doen we X. Hoe dan ook. Maar het schuurt en wrijft, want wie o wie is er nog helemaal X tegenwoordig? Vinden we dan nog dat we X moeten uitdragen en zo ja, hoe dan? Bovendien is bijna iedereen, in ieder geval in naam, X in deze omgeving. Dan maar dat gebedje elke ochtend opdreunen, of is dat jezelf verloochenen? Kortom, veel vragen waar veel scholen en teamleden mee worstelen. Kernvraag voor vandaag is dan ook hoe om te gaan met die identiteit. Met veel aandacht, lucht en vrijheid voor ieders visie, om die uiteindelijk samen te vatten in een koers over hoe de hele school voortaan de dag opent, bijzondere dagen viert en verhalen vertelt.

Maar eerst koffie. Bij die gelegenheid druppelen ook de teamleden binnen. Voor ons een mooie gelegenheid om rustig de boel eens gade te slaan. Vaak is de dynamiek van het team al voelbaar bij binnenkomst van de school. Dit team is leuk, gaat zichtbaar respectvol en gezellig met elkaar om. Dat zit wel goed. En dan is het tijd om naar het lokaal te gaan waar we de studiedag kunnen aftrappen.

We kijken naar het team dat tegenover ons zit. We hebben ons zojuist voorgesteld. Het team kijkt terug en heeft unaniem de armen over elkaar gevouwen. Een defensieve houding, zo begint het vaak. ‘De dames van de catechesedag’ hebben de sticker van geloofsverkondiger al te pakken voordat we wat hebben gezegd. De term levensbeschouwelijk onderwijs uit onze intro is glad aan ze voorbij gegaan. ‘Ik heb niks met het geloof.’ ‘Heb de kerk al jaren niet van binnen gezien. Allemaal poppenkast.’ ‘Ja, ik bid wel met de kinderen, maar dat doe ik zelf al jaren niet meer. Maar het moet hier hè, anders hebben we de ouders aan de deur, want we zijn wel X.’ ‘Er zijn zoveel religies bijgekomen waar ik rekening mee moet houden, zo is het net of onze identiteit er niet meer toe doet.’ Het teamlid dat ons bij de deur opving, kijkt ongelukkig. Haar geloof is haar leven en het stemt haar verdrietig te horen dat het geloof op deze school steeds minder een rol speelt. En de directeur? Die blijkt helemaal niet zo streng in de leer als aanvankelijk gedacht. Hij geeft alle ruimte, veroordeelt niet, en snapt de dilemma’s van zijn team. Hij is er duidelijk lid van. Laten we maar starten met een dagopening om de gemoederen wat te bedaren.

We openen met het verhaal van de Bramenplukker. De rollen worden verdeeld onder het team en men leest het verhaal met enthousiasme en gevoel voor drama voor. Een dagopening met een levensbeschouwelijk karakter; hoe kijkt men daar tegenaan? Voldoende X-factor voor deze school, of toch niet? Mooie discussies komen hierna los, het team voelt zich vrij genoeg om de eigen (ongezouten) mening te uiten. Het wordt flink zweten, maar komt wel goed vandaag. Dat voelen we allebei.

Wil jij je ook meedoen in dit team? Je krijgt veel mogelijkheden om je verder te ontwikkelen? Wij nodigen je uit om te reageren bij de vacatures.

Praktijkmensen die enthousiast zijn over Echelon zijn onze beste ambassadeurs.

Kinderen stellen vragen. Vragen over van alles. Ook over de zin van het bestaan. Waarom oma dood ging en waar ze nu dan is. Waarom de kinderen op het Jeugdjournaal geen eten hebben. Wie nou toch de aarde gemaakt heeft. Vroeger waren de antwoorden (denk ik tenminste) makkelijker. Afhankelijk van de zuil waar je in hoorde ging oma naar de hemel, al dan niet direct naar een nieuw leven of hield volledig op te bestaan. Nu is het lastiger. Als ouder weet ik zelf niet eens goed wat ik nu precies geloof en wil ik mijn kinderen ook niet beperken door ze te veel te sturen. Als leerkracht, met een groep kinderen met elk een eigen achtergrond, is het helemaal moeilijk hier antwoorden op te geven. Daarentegen is het een prachtige kans om samen met kinderen op zoek te gaan naar mogelijke antwoorden. Hoe denkt de één erover en hoe de ander? Wat kunnen we van elkaar leren? Wat zijn overeenkomsten en waar zitten de verschillen? Er zijn geen universele antwoorden meer. Kinderen worden uitgedaagd zelf na te denken en ontwikkelen hierdoor hun eigen geloofsidentiteit. Met respect voor een ieder die hier een andere mening op na houdt. Zoveel mensen, zoveel meningen. Stichting Echelon geeft met haar boeken en lesontwerpen veel mogelijkheden om met kinderen deze zoektocht te ondernemen. Als individuele leerkracht (of ouder) kan je inspiratie opdoen. Maar ook een schoolteam dat op is naar het (opnieuw) vormgeven van de (geloofs)identiteit van de school vindt in Stichting Echelon een goede partner. Samen op zoek naar waar je echt voor staat!

Echelon is voor mij een bekende naam sinds 1987. Als groepsleerkracht kwam ik in contact met Jos van Remundt. Hij liet mij kennismaken met tal van projecten die te maken hadden met levensbeschouwelijk onderwijs. Zijn enthousiasme en bezieling sloegen op mij over en ik heb jaren de projecten gebruikt in mijn onderwijs. Het vertellen van verhalen leerde mij dat kinderen daar behoefte aan hebben. In de verhalen herkennen zij de waarden en normen die wij in de hedendaagse complexe maatschappij zo hard nodig hebben. Als schoolleider mag ik nu deze waarden met mijn team delen en uitdragen binnen een gemeenschap bestaande uit kinderen, ouders en leerkrachten; de pedagogische driehoek, waarbij samen wordt gekeken naar het vormgeven, ontwikkelen en groeien van kinderen en hun opvoeders. Mede door Echelon heb ik mij altijd bezig gehouden met de zingeving van het bestaan en dit heb ik verder uitgediept in het volgen van diverse studies waarin het intermenselijke contact op de eerste plaats stond; empathie en dialoog.

Ik ben werkzaam als leerkracht op Montessorischool Passe-Partout in Apeldoorn. In 2012 heb ik binnen mijn opleiding aan Saxion de module levensbeschouwelijk onderwijs gevolgd. Tijdens deze module ben ik in aanraking gekomen met Stichting Echelon en de boeken die de stichting gepubliceerd heeft. Ik heb mee mogen lezen tijdens het schrijven van het boek ‘Geestelijke stromingen geven’ en sindsdien ben ik ambassadeur van de stichting. Inmiddels gebruik ik de boeken om zelf op een professionele manier levensbeschouwelijk onderwijs vorm te kunnen geven.

Als diaken van de r.-k. kerk ben ik me bewust dat we in onze samenleving te maken hebben met een veelheid aan levensbeschouwelijke stromingen. Dialoog begint bij respect voor elkaar en inzicht in de verschillen en overeenkomsten. Echelon bevordert het levensbeschouwelijke gesprek. Dit gesprek is onontbeerlijk als de samenleving ook echt samen leven wil zijn.

Als ambassadeur van Echelon sta ik voor meer levensbeschouwelijke vorming op de basisschool. In 2011 begon ik vol enthousiasme aan de pabo in Deventer. Tijdens mijn vele stages merkte ik dat geestelijke stromingen weinig aandacht krijgen in het huidige curriculum. Kinderen kunnen veel leren van elkaar maar ook van zichzelf. Echelon combineert naar mijn mening beide, en probeert kinderen een veilig pad te bieden om over het leven te leren. Ik denk dat dit precies is wat vandaag de dag nodig is. Begrip voor elkaar leidt tot tolerantie, tot acceptatie. Echelon biedt een ruim curriculum waarbij begrijpen, acceptatie en ontdekken voorop staan.

Binnen een open dialoog bieden levensvragen een middel om te praten over de zin van ons bestaan en kunnen juist in een klas met ogenschijnlijk veel verschillen door diversiteit in afkomst, duidelijk maken hoeveel overeenkomsten de leerlingen in essentie kunnen hebben. Dit draagt vervolgens bij in de persoonlijke ontplooiing van deze jonge mensen. Tijdens het begeleiden van pabostudenten in het vak ‘Geestelijke stromingen’ en het afnemen van eindgesprekken ‘Levensbeschouwing’, heb ik gemerkt dat (aankomend) docenten behoefte hebben aan praktische ondersteuning en houvast in het bewerkstelligen van deze open dialoog binnen een klas. Stichting Echelon biedt met haar materialen en activiteiten scholen en docenten hiervoor een handreiking.

Ik ben beleidsadviseur onderwijs bij de gemeente Voorst. Naar mijn mening moeten kinderen de kans krijgen zichzelf te ontwikkelen. Daarbij is ruimte voor creativiteit en nieuwsgierigheid van het kind belangrijk. Dat vraagt een open en flexibele houding van ons als volwassenen. Het aanbod van Echelon gericht op levensbeschouwelijke communicatie en identiteitsontwikkeling werkt mijns inziens vanuit die visie. Daarom ondersteun ik het werk van Echelon van harte.

Als onderwijsantropoloog heb ik me gespecialiseerd in burgerschapseducatie en culturele diversiteit. Tijdens mijn afstudeeronderzoek heb ik gezien hoe krachtig open dialoog kan zijn en wat het belang daarbij is van een besef van je eigen positionering. De kracht van Echelon is voor mij het centraal stellen van dialoog. De levensvragen op basis waarvan Echelon werkt zijn een sterk en toegankelijk middel om deze dialoog op gang te brengen. Ze bieden aanmoediging tot zelfreflectie, het uitwisselen van ervaringen en kennisdeling.

Tijdens mijn werk als docent op het ROC van Twente kom ik erachter hoe belangrijk het is om als docent handvatten te hebben om met verschillende levensbeschouwingen om te gaan. Door de kennis die ik heb opgedaan, kan ik mijn studenten motiveren om elkaar te respecteren. Echelon staat hier voor en is opzoek naar verbinding en verdieping van levensbeschouwing in het onderwijs, de plaats waar de samenleving in het klein in ontwikkeling is. Omdat ik heb gekozen voor een levensbeschouwelijke verdieping op de pabo, ben ik in contact gekomen met Echelon. Ik was een van de meelezers tijdens het schrijven van het boek ‘Geestelijke stromingen geven.’

Heb jij ook goede ervaringen met Echelon en wil je ook op deze pagina jouw ervaringen met ons delen. Mail dan een leuke pakkende tekst met foto en je adresgegevens via onze  contact pagina
Dan word je ook op de hoogte gehouden van de nieuwste ontwikkelingen binnen Echelon.

De betrokkenheid van het comité van aanbeveling is voor Stichting Echelon van ongekende waarde en we vinden het een eer dat deze personen hun naam aan Stichting Echelon willen verbinden. Zij dragen de doelstellingen van Stichting Echelon een warm hart toe en vragen aandacht voor de noodzaak van goede levensbeschouwelijke educatie en communicatie in Nederland en België.

• Samira Bouchibti
  
  Oud politica, directeur van de VIP academy, zij is werkzaam als senior (strategisch) beleidsadviseur sociale en maatschappelijke vraagstukken….
  Haar boek “Nederland is van ons allemaal’ is in 2020 uitgekomen. Echelon bevordert het gesprek over de thema’s die voor ons allemaal van belang zijn.
• Andrée van Es
  
  Werk van lange adem, dat doet Echelon. Daar houd ik van. Ooit begon ik als student rechten aan een leergang over het vreemdelingenrecht en de vraagstukken rondom gelijke rechten, diversiteit en pluriformiteit hebben mij sindsdien nooit meer echt losgelaten. Echt geïnteresseerd zijn in wie de ander is en wat haar of hem beweegt, dat herken ik bij Echelon. En ai, wat fijn, die lange adem.
• Kelly Keasberry
  
  Kelly Keasberry (1975) studeerde theologie aan de Universiteit Utrecht en wereldreligies/interreligieuze dialoog en journalistiek aan de KU Leuven. Ze werkt als journalist voor het christelijke opinieblad Tertio en schrijft columns voor het Nederlands Dagblad en Het Goede Leven. Daarnaast heeft ze een preekbevoegdheid binnen de Verenigde Protestantse Kerk van België (VPKB) en gaat ze voor in diverse kerken. Over de reden waarom ze Echelon aanbeveelt is ze duidelijk: “Juist in deze tijd van religieuze ongeletterdheid hebben we behoefte aan een bepaalde taal en uitdrukkingsvormen. Op school leren we veel, maar op dat gebied leren we bitter weinig. Leerkrachten kunnen hun leerlingen de woorden en expressievormen aanreiken waarmee ze gestalte kunnen geven aan hun verlangen naar zin. Door jonge mensen bovendien op een inspirerende manier kennis te laten maken met elkaars levensbeschouwelijke tradities, kan het onderwijs bijdragen aan het onderlinge begrip voor elkaar en het samenleven in een superdiverse samenleving bevorderen. Echelon reikt de bouwstenen aan van de verhalen die ons bewegen. Ik geloof dat die benadering het verschil kan maken, juist nu.”
• Shirin Musa
  
  Shirin Musa (1977) is oprichter, directeur en de drijvende kracht achter Femmes for Freedom. Zij heeft Femmes for Freedom opgericht omdat zijzelf gevangen is geweest. Zij gelooft in gelijkheid en vrijheid, in de rede, de fundamentele mensenrechten en de unieke mens. Shirin is een enthousiaste spreker, met concrete ideeën voor verandering. Ze spreekt Nederlands, Engels, Frans, Dari, Farsi en Urdu. Aan stichting Echelon wil zij graag haar naam verbinden!
• Lydia Rood
  
  Lydia Rood (1957) studeerde Spaans en journalistiek en werkte voor de Volkskrant. Ze debuteerde in 1982 met een kinderboek en bedreef sindsdien bijna alle genres, van kleuterboeken tot erotische verhalen. Verscheidene van haar jeugdboeken werden bekroond. Met De ridders van Rosande heeft ze haar eigen lievelingsboek geschreven. De dochter van de zeemeermin is haar eerste historische boek voor volwassenen. In 2007 schreef ze het kinderboekenweekgeschenk: Kaloeha Dzong.
  Ze probeert kinderen op allerlei manieren de wereld van het verhaal in te trekken: met haar ‘spelverhalen’ en als Schoolschrijver in Amsterdam. Kinderen die ze zo ontmoet leveren haar stof voor verhalen, zoals voor Ali’s oorlog, Xinia’s wraak en Justins rivaal. Deze verhalen hebben als bij-effect dat ze het dagelijks leven van kinderen met een bijzondere etnische achtergrond inzichtelijk maken en de herkenning voor veel kinderen met een migratieachtergrond verhogen.
  Haar serie over Drakeneiland heeft de rechtstaat en de democratie als onderwerp, zonder dat kinderen dat door hebben, want het zijn avontuurlijke verhalen voor een brede doelgroep.
• Awraham Soetendorp
  
  Awraham Soetendorp was vanaf 1968 tot 2008 rabbijn van de Liberaal Joodse Gemeente in Den Haag.
  Soetendorp is president van de Europese Regio van de Wereld Unie van Progressief Jodendom en vicevoorzitter van het Global Forum of Spiritual and Parliamentary Leaders. Hij is oprichter van het Fonds Hoop voor Kinderen.
  In de tweede Van Randwijk-lezing van 1995 zei hij dat men met kinderen het gesprek over morele vraagstukken moet stimuleren èn voeren zodat ze daar gevoelig voor worden. Dat gesprek versterkt óók het gevoel van onderlinge saamhorigheid.
• Drs. Sabine Uitslag
  
  Drs. Sabine Uitslag is verpleegkundige, gezondheidswetenschapper, bestuurder, politica en voormalig lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal namens het CDA. Ze studeerde Gezondheidswetenschappen aan de Universiteit Limburg en volgende daarna de Top Class Bestuurskunde in de gezondheidszorg aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam onder leiding van Pauline Meurs. Was hoofd Opleidingen in de GGZ sector en Hoofd Zorgexpertise in de gehandicaptenzorg. Ze werkte voor het Wetenschappelijk Bureau van het CDA onder leiding van Ab Klink. Van 8 april tot augustus 2008 verving Uitslag de wegens zwangerschapsverlof afwezige Mirjam Sterk als lid van de Tweede Kamer. Het was voor het eerst dat een Kamerlid zich liet vervangen bij een zwangerschap. In september 2008 keerde ze terug in de CDA-fractie, door het vertrek van Karien van Gennip. Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 9 juni 2010 werd ze door middel van 15.933 voorkeurstemmen herkozen als Kamerlid. Ze gaf aan de keuze te hebben gemaakt na de verkiezingen in september 2012 niet meer terug te keren in de Kamer. Tegenwoordig is zij project directeur Werkplezier bij FWG Progressional People en zorg-organisatiestrateeg. Ook wordt ze wordt veelvuldig gevraagd als spreker, dagvoorzitter en discussie- & debatleider.
• Herman Wijffels
  
  “In de samenleving doet zich momenteel een cumulatie van vraagstukken voor die om een samenhangende aanpak vragen. Het gaat daarbij om niet minder dan het ontwikkelen van een in veel opzichten nieuwe manier van leven en samenleven die past in de omstandigheden van de 21e eeuw. In een democratische samenleving hoort dat te gebeuren met inbreng van zoveel mogelijk burgers. Het is de rol van het onderwijs om mensen daarvoor toe te rusten. De stichting Echelon levert lesmateriaal en diensten die onderwijsinstellingen op dat gebied ondersteunen. Dat is, zeker in deze tijd, belangrijk werk dat ik van harte ondersteun als lid van het Comité van Aanbeveling”.
• Ruben van Zwieten
  
  Predikant en oprichter van De Nieuwe Poort op de Zuidas in Amsterdam en aan het Weena in Rotterdam, huizen voor ontmoeting en inspiratie. En van zingevingshotel El Nuevo Puerto in Valencia. Verkozen als Young European Leader klas 2019: 40 mensen onder de 40 jaar. Lid van het bestuur van het VUMC Fonds, lid van het bestuur van het alzheimer- en kankercentrum Adore. Voormalig lid van de Monitoring Commissie Code Banken en voormalig adviseur van het bestuur van De Goldschmeding Foundation. Door NRC en de Volkskrant is hij uitgeroepen tot een van de meest invloedrijke mensen voor de toekomst. Schrijver Bijbel op de Zuidas met Ad van Nieuwpoort & Elite Gezocht met Sander Schimmelpenninck.